Dobrze sobie to wymyślili

Wspomniane setki demonów mogą wpływać niekorzystnie na optymalizacje, ale nie tym razem. O ile grafika w Diablo 3 w wersji na Switch jest na poziomie średnich ustawień wersji PC to właśnie dzięki temu zyskała na płynności. Osobiście ani razu nie zdarzyło mi się napotkać żadnych dropów klatek i wszystko działa absolutnie płynnie.

Do samego sterowania również nie mam zamiaru się przyczepić. Nawet, gdy drugiego joycona oddajemy kumplowi to i tak możemy czerpać pełną przyjemność z rozgrywki. Aż zadziwiające, że twórcom udało się zmieścić całe sterowanie na tak małych kontrolerach. Ciekawą opcją jest robienie uników przez trząchnięcie joyconem. Na wszystko znalazło się miejsce.

Warto zagrać w odgrzewanego kotleta?

Zacznijmy od tego, że dla mnie odgrzewany kotlet to nie jest, bo jak wspomniałem jest to moja pierwsza poważniejsza styczność z trzecią częścią Diablo i… Jestem tą grą absolutnie zachwycony. Idealnie wpasowuje się w charakter Switcha, czyli krótkie sesje w oczekiwaniu na coś lub kogoś.

W Path of Exile (wybaczcie kolejne porównanie) bawiłem się dobrze i czerpałem dużą satysfakcję ze zdobywania lepszego ekwipunku i rozwijania postaci, ale… Sama sieczka była dość drewniana, zwłaszcza na początku rozgrywki, gdy nasza postać posiadała bardzo ograniczoną prędkość ataku. W Diablo znalazłem wszystko to co wyżej, ale również niesamowicie płynną i przyjemną walkę już od pierwszych poziomów. Może to kwestia lepszej fizyki rozrywanych ciał przeciwników, może animacji, a może licznika kombinacji, którego budujemy przez mordowanie kolejnych potworów? A może po prostu mojego gustu.

Różnorodność stylu gry różnymi klasami to również coś, na co warto zwrócić uwagę. Przeglądając w wolnej chwili buildy poukładane według tierów to można dojść do wniosku, że każdy prędzej czy później znajdzie coś dla siebie. Po doświadczeniu z PoE jest to zdecydowanie miła odmiana, choć ogranicza możliwość twórczego wyżycia się w obmyślaniu buildów.