Czy Dune Awakening to naprawdę MMO, czy tylko survival z otwartym światem? W sieci trwają dyskusje – a ja postaram się to dziś wyjaśnić i powiem czego możecie się spodziewać. Pojawiło się spore zainteresowanie tą produkcją, prezentowali ją najwięksi streamerzy na świecie i promowały ją setki profilów na X, ale czy Dune’a Awakening faktycznie jest warta hype’u? O tym za chwilę, a 5 czerwca również na żywo na moim ► streamie na Twitchu w trakcie premiery. Dziękuję serdecznie wspierającym i ► patronom, dzięki którym znajduję więcej czasu na prowadzenie AlterMMO, a teraz zajmijmy się konkretami.
Zostaw łapkę, suba i komentarz. Nawet babcię możesz pozdrowić, a i tak wpłynie to pozytywnie na nasze zasięgi.
Kiedy premiera i jaka monetyzacja w Dune Awakening?
Gracze, którzy zapłacą 289 złotych za edycję Deluxe Dune’y i chcą pomóc twórcom w ustabilizowaniu serwerów, będą mogli wejść do gry już 5 czerwca. 10 czerwca odbędzie się tzw. późny dostęp, czyli zagrają wszyscy posiadacze standardowej wersji kosztującej 209 złotych. Warto zaznaczyć, że 5 czerwca wystartuje część serwerów, a 10 czerwca wystartują kolejne, świeże serwery, na których rozgrywkę będzie można zacząć od początku.
Funcom, wydawca i producent gry, swój poprzedni, popularny survival, czyli Conan Exiles, rozwijał poprzez DLC, więc jest spora szansa, że i tu w przyszłości takie dodatki się pojawią. Dune będzie dostępna z polskimi napisami.
Czy Dune Awakening to MMO?
Dune Awakening to MMO, ale nie MMORPG. Jest to zasadnicza różnica, bo MMO, czyli Massively Multiplayer Online, określa właściwie masowość tytułu i fakt, że spora liczba graczy jest połączona większym serwerem, mogą ze sobą handlować czy spotykać się w określonych placówkach handlowych albo na nieprzyjaznych terenach PvP określonych Deep Desert.
Czasami potocznie mówi się MMO, a ma się na myśli gry MMORPG i stąd powstaje dużo nieporozumień, bo definicja MMO obejmuje znacznie, znacznie więcej tytułów niż po prostu MMORPG. Jak sam skrótowiec wskazuje – każde MMORPG jest MMO, ale nie każde MMO jest MMORPGiem i chodzi tu o mechaniki występujące w grze. Sami twórcy zauważyli, że oczekiwania ludzi skręcają w stronę MMORPGów, więc uznali, że lepiej będzie pozbyć się nawet określenia MMO, żeby nie budzić mylnych skojarzeń.
Podstawy rozgrywki w Dune przypominają survival i dlatego Dune można określić jako Survival MMO. Rozgrywka, sposób rozwoju bohatera ma niewiele wspólnego z klasycznym ► World of Warcraft czy innym ► Lineage 2. Sama postać ma do wyboru tylko 3 umiejętności aktywne, kilka pasywnych, a sam sprzęt trzeba sobie wytworzyć. Jeśli już wydropimy coś szczególnego, to będą to unikalne schematy jak np. lasery górnicze do latającego pojazdu czy bronie ze szczególnymi perkami. Coś tam z MMORPGa jest, wiadomo, ale do klasyki temu daleko. Jest to przede wszystkim survival.
Jaki wybrać świat?
Pomówmy trochę o strukturze serwerów, żebyście wiedzieli w jaki sposób można zagrać ze znajomymi. Dune Awakening będzie oferowała do wyboru tzw. światy i tu koniecznie musicie się dogadać ze znajomymi, który świat chcecie wybrać, bo nie będzie możliwości transferu pomiędzy nimi. Przynajmniej na początku.
W obrębie tego świata będzie około 20 serwerów i każdy z nich posiada swoją instancję początkowej mapy zwanej Hagga Basin, która mieści około 40 graczy. Tam rozpoczynacie rozgrywkę, jest to mapa głównie PvE i najlepiej zagrać ze znajomymi na tym samym serwerze, czyli tym samym Hagga Basin, bo będziecie mogli wspólnie budować. W innym wypadku, jeśli będziecie grali na tym samym świecie, ale innym serwerze, będziecie mogli robić wspólnie każdą aktywność poza budowaniem.
W obrębie konkretnego świata będą istniały także tzw. Social Huby, czyli miejsca, w których nie można budować, a gracze pokojowo mogą wchodzić ze sobą w interakcje np. mogą handlować.
Najciekawszy jednak wydaje się Deep Desert, czyli ogromna, kilkukrotnie większa niż Haga Basin mapa, w której wszyscy gracze danego świata mogą się spotkać. Deep Desert jest tylko jeden na cały świat, na którym gracie i tam lądują gracze z pozostałych 20 serwerów, czyli Haga Basin. Oczywiście nie wszyscy na raz, mamy tutaj ograniczenia, i w zależności od tego, jak twórcom uda się ogarnąć, będzie tutaj nawet kilkuset graczy, którzy będą mogli ze sobą walczyć eksplorując rozległe tereny.
Klimatyczne początki
Wiemy gdzie będziemy grali, to teraz pytanie jak? Dune Awakening to przede wszystkim survival i na pierwszej mapce, Haga Basin, jest to survival, w którym graczy spotykamy tylko od czasu do czasu, a walk PvP możemy zaznać tylko w pobliżu wraków statków, czyli rzadko.
Na start dostajemy klimatyczne wprowadzenie do rozgrywki na niegościnnej Arrakis, czyli planecie, na której to piasek dominuje. Wybieramy nasze pochodzenie i początkową klasę, która zdefiniuje nasze początkowej umiejętności. Później nie ma to większego znaczenia, bo skille możemy dowolnie rotować w 3 slotach.
Chwilę potem budujemy naszą pierwszą bazę, w której będziemy przetwarzać materiały i produkować ekwipunek. Brzmi banalnie, ale przez mechaniki obecne na gorącej Arrakis, ma to wszystko swój urok.
Będziemy eksplorować zaznaczone na mapie interesujące punkty i przypomina to trochę pytajniki z Assassin’s Creed, choć tutaj potrafi być intrygująco ze względu na historię placówek takich jak laboratoria, wraki statków czy opuszczone warsztaty. Jeśli nie farmimy konkretnych materiałów, to zazwyczaj miejscówki takie są do jednorazowego zaliczenia, żeby dostać punkty danych, które z kolei wykorzystujemy do odkrycia receptur na nowe sprzęty.
Zanim jednak do takich punktów się dostaniemy, to musimy zadbać chociażby o nawodnienie czy musimy uważać na słońce, żeby nie dostać udaru. Właściwie mechaniki te są dość klasyczne, bo wodę można nazwać pożywieniem z innych survivali, a udar to ucieczka przed słońcem jak w grze zwanej V Rising. Nic odkrywczego, ale bardzo dobrze podkreśla klimat Dune’y.
Niegościnne robale
Najciekawszą i najbardziej uwypuklającą niegościnność Arrakis mechaniką są tzw. czerwie, czyli ogromne robale przemierzające piaski. Czerwie te z łatwością są w stanie wytropić człowieka poruszającego się po otwartej pustyni, a wtedy albo musimy szybko przedostać się na tereny skaliste, albo giniemy i tracimy cały ekwipunek. Część mechanik gry wymaga od nas przebywania i zbierania surowców na otwartej przestrzeni, więc od czasu do czasu jesteśmy zmuszeni podjąć ryzyko.
Czerwie są tak gigantyczne, że widać je naprawdę z dużych odległości, a do tego Dune Awakening posiada świetnie udźwiękowienie, które pozwala słyszeć dźwięki z dalekich, dalekich zakątków. Gdy eksplorujecie albo po prostu tworzycie w swojej bazie co jakiś czas cisza jest przerywana potężnym rykiem potwora, co buduje atmosferę.
Niestety, gdy już oswoicie się z mechaniką, zobaczycie, że pod kątem animacji i grafiki robale nie prezentują się najlepiej, to urok nieco pryska, ale wciąż uważam, że jest to dobre dopełnienie klimatu. Podobnie jak burze piaskowe, statki, które patrolują tereny, ruchome piaski czy radioaktywne obszary.
Początkowa rozgrywka w Dune Awakening
Pętla rozgrywki na początkowej Haga Basin skupia się na wcześniej wspomnianej eksploracji, zbieraniu surowców, wykonywaniu zadań fabularnych czy kontraktów dla różnych frakcji. Z czasem Wasz bohater zdobywa kolejne poziomy i możecie odblokować nowe umiejętności aktywne czy pasywne.
Zbieracie również wspomniane dane, które pozwalają na odblokowanie coraz lepszych receptur. Mogą to być tarcze chroniące przed obrażeniami dystansowymi, mogą to być nowe strzelby czy zbroje, mogą to być paski, które pozwalają Wam na wysokie skoki i lewitację czy mogą to być pojazdy jak skutery piaskowe czy nawet latające ornitoptery.
W skrócie eksplorujecie kolejne regiony Haga Basin z coraz lepszym sprzętem jednocześnie unikajac słońca i robali. Równolegle rozbudowujecie swoją bazę lub polepszacie reputację przez wykonywanie kontraktów dla różnych frakcji. Najciekawsza część rozgrywki to jednak inna mapa, czyli Deep Desert.
Endgame w Dune MMO
Deep Desert to duża mapa bez ekranów ładowania, na którą mogą udać się wszyscy gracze z danego świata. Jest to mapa, która w teorii ma być naszpikowana PvP i to tam będzie można znaleźć najlepsze surowce czy najlepsze receptury na przedmioty. Jest to również mapa, w której naprawdę będzie można poczuć MMO w Diunie i jest to element, który dla wielu z Was będzie tzw. endgame’m.
Przyjdzie Wam tutaj eksplorować różne lokacje i pewnie pomyślicie, że to w sumie jak na Haga Basin i to szybko się znudzi. Otóż tutaj mamy wcześniej wspomniane PvP, MMO oraz zmienność Deep Desert. Co tydzień potężna burza resetuje teren, niszcząc tymczasowe bazy graczy i zmieniając umiejscowienie interesujących lokacji czy zasobów.
Tak, na Deep Desert można budować tak, jak na Haga Basin, jednak bazy tam budowane będą niszczone przez burze lub nawet innych graczy, jeśli nie powstaną w odpowiednim regionie PvE.
Deep Desert to również miejsce, w którym możecie wydobywać drogocenną przyprawę w trakcie erupcji. Jest to zorganizowana operacja, która wymaga od graczy sterowania pojazdem wydobywającym przyprawę, ornitopterem, który bada teren. Operacja wymaga również graczy, którzy będą próbowali odwrócić uwagę czerwi. Można to nawet przyrównać do rajdu z MMORPGa w luźnej koncepcji.
Polityka
Poza rozgrywką w mniejszej skali, warto wspomnieć również o gildiach, które odgrywają bardzo ważną rolę w Dune Awakening. Każda gildia przynależy do jednej z dwóch frakcji. Członkowie gildii co tydzień muszą wykonywać inne zadania, aby otrzymywać prawo do głosu. Zadania mogą się skupiać na dostarczaniu pojazdów do danych frakcji, na kontroli określonych terytoriów na Deep Desert albo na kartografii i tworzeniu map sektorów Deep Desert. Frakcja, która zdobędzie takich mandatów najwięcej, realnie wpływa na zasady rozgrywki.
Gildie przynależące do tej frakcji mogą np. zdecydować, że śmierć w Deep Desert oznacza utratę absolutnie wszystkiego albo mogą zmniejszyć koszty produkowania sprzętu czy mogą zwiększyć trwałość map. Tym samym co tydzień zasady gry się zmieniają i urozmaicają nam zabawę.
Wrażenia z testów
Nie tak dawno odbyły się testy Dune Awakening, dzięki którym miałem okazję nieco pograć. Istotny jest fakt, że udostępniony był jedynie początkowy etap rozgrywki, czyli część terenów Haga Basin, a Deep Desert, w którym pokładam tak duże nadzieje, był zablokowany. Podzielę się w tej sekcji moimi krótkimi spostrzeżeniami.
Po pierwsze walka, którą pewnie już widzieliście i wygląda dość ospale i topornie, ale w praktyce jest nieco lepiej, a twórcy obiecują się jeszcze poprawić. Ta cała toporność nazywana jest taktycznością, bo macie tutaj kontry, uniki, zarządzanie wytrzymałością czy załączanie tarczy, która chroni przed pociskami. Tak naprawdę nie jest to najlepsza realizacja systemu walki, bo mamy chociażby takie kuriozum jak permanentny Stagger, czyli blokowanie ruchów przeciwnika aż do śmierci, gdy skończy mu się wytrzymałość, a my bijemy go z lekkich ataków wręcz.
Poza tym bohater jest jednym monolitem, przez co, gdy wykonujemy jakiś ruch np. ataku, to cała postać jest absolutnie podporządkowana właśnie tej animacji. Nie mamy tutaj możliwości jednoczesnego ruchu w jedną stronę i ataku w drugą. Przez to odczuwamy, jakby całość nie była zbyt responsywna, ale nie chcę się nad tym za bardzo rozwodzić, jest tak sobie, kamera też w tym wszystkim nie pomaga, a jak chcecie o systemach walki dowiedzieć się więcej, to zapraszam do ► osobnego filmu. Przyjemny jest za to system strzelania. Przyjemny dla mnie, czyli dla FPSowego nowicjusza. Nic wybitnego, ale mimo to jakaś satysfakcja płynie za sprawą zachowania broni czy dźwięków trafienia.
Problem się robi, gdy do całej walki dorzucicie zachowanie przeciwników. Poza błędami takimi jak nagłe odbiegnięcie w totalnie inną stronę mimo pełnego życia Moba albo patrzenie się w ścianę, to zazwyczaj AI ogranicza się do napierania w naszą stronę bez większych kalkulacji. Samych typów przeciwników też mamy tylko 3 czy 4 i tu cała nadzieja znowu w Deep Desert.
Nie pomagała tu również optymalizacja, bo mimo, że teoretycznie miałem stałe kilkadziesiąt FPSów, to dość często zdarzały się nagłe spadki klatek, a im dłużej w grę grałem, tym gorzej działała. Często widziałem ładowanie się tekstur, a o brzydkich animacjach piasku przy poruszania się czerwia już wspominałem. Błędów w grze generalnie jest całkiem sporo, moja postać po szybkim użyciu Skilli nie mogła atakować, blokowała się w teksturach, a i Crash się zdarzył.
Problematyczny był dla mnie też interfejs. Nie należy do najbardziej intuicyjnych i czułem to podczas budowania, a także gdy dostałem dużo narzędzi do wydobywania różnych materiałów. Na pasku mamy zbyt mało miejsca, przez co musimy co chwilę otwierać ekwipunek i rotować sprzętem na aktywnych gniazdach.
Nie mniej jednak, jeśli chodzi o poczucie zagrożenia, czerwie, burze piaskowe, samo udźwiękowienie i klimatyczne lokacje do eksploracji, to wszystko sprawiało, że bawiłem się nieźle i po kilkunastu godzinach wciąż czułem chęci do przemierzania Arrakis.
Czy Dune Awakening będzie hitem?
Nieźle jednak nie wystarczy w dzisiejszych czasach, bo w praktyce jak chcecie Survivala i nie zależy Wam na aspekcie MMO, to macie dużo lepszych propozycji jak Enshrouded, V Rising czy Valheim. Póki co Dune Awakening może potencjalnie odpowiadać graczom, którzy uwielbiają uniwersum Diuny, mają kumpli do wspólnej rozgrywki, a do tego przepadają za PvP.
I właśnie o to się wszystko rozchodzi – te wszystkie elementy zostaną sprawdzone w pełni na Deep Desert, do której nie miałem dostępu. Jeśli ten Endgame okaże się przyjemny do grania, to wtedy jak najbardziej można zagrać. Może nie od razu na premierę patrząc na ilość błędów, ale za jakiś czas jak najbardziej. Natomiast to właśnie Deep Desert będzie stanowił o sukcesie tej produkcji i nie mogę się doczekać aż dowiem się jak to wygląda w praktyce, więc zapraszam na ► streama na Twitchu 5 czerwca.