Każdy MMORPG, który zapadł graczom w pamięci, posiada co najmniej jedną unikalną mechanikę i nawet z tym nie handluj. Grafika może być przeciętna, muzyki może nie być, feeling walki może nie powodować wypieków na twarzy, ale wystarczy to coś wyjątkowego, żeby spędzić setki godzin przed ekranem PCta ciesząc się z rozwoju naszego bohatera.
Lineage 2 i system enchantingu w MMORPG
System hazardu, który wciąga jak bagno, ale jest też swego rodzaju wyjściem bezpieczeństwa z uzależniającego królestwa Aden. Gdy uświadomisz sobie, że zdecydowanie za dużo czasu spędzasz na grindzie, to zawsze możesz spalić cały sprzęt i tym samym pożegnać się z ► Lineage 2.
Całość opiera się na używaniu scrolli do ulepszania broni/zbroi/biżuterii i wbijaniu kolejnych plusów tzn. +1, +2, +3 i tak dalej… Do +3 jest bezpiecznie, a później zaczyna się prawdziwa zabawa. Od pierwszych wersji Lineage 2 wbijanie broni na +4 i wyżej powodowało, że broń zaczynała się świecić coraz bardziej, a w wersjach późniejszych, również zbroja. Kogo będzie interesował dodatkowy atak lub obrona, skoro broń zaczyna się żarzyć błękitnym płomieniem, który przykuwa uwagę wszystkich graczy na serwerze?
Brzmi banalnie, ale ten system spowodował rzucenie niezliczonej ilości “kurew” w eter i to w przeróżnych językach na całym świecie. Jednak gdy się udało, to można było się cieszyć szacunkiem innych, a i wyniki w damage’u zaczynały być zadowalające.
Ragnarok Online i system kart w MMORPG
Świetny ► retro MMORPG, który trzyma się rewelacyjnie po ponad 20 latach, a ► prywatne serwery kwitną i zachęcają do gry. Każda klasa była absolutnie unikalna, a do tego system kart, które można było wkładać do elementów ekwipunku.
Każdy mob w grze posiadał swoją własną kartę, która dawała unikalne bonusy. Bardzo rzadko leciały z mobów, ale gdy już się udało, to można było liczyć na karty oferujące dodatkowe umiejętności na naszym pasku skilli, na umiejętności, które wykonywały się same, gdy otrzymywaliśmy obrażenia lub standardowe bonusy do różnych statystyk.
Już raz o tym wspominałem, ale przytoczę to jeszcze raz. Gdy udało nam się zebrać odpowiedni zestaw kart, to mogliśmy stworzyć postać, która opierała się np. na autocastach. Znaczyło to, że wokół nas szalały burze śnieżne i pioruny, gdy tylko atakowaliśmy, a nasi przeciwnicy zamieniali się w kamień oraz kostki lodu, gdy atakowali nas.
To jest tylko jedna z możliwości. Karty można było łączyć w sety, które dawały jeszcze więcej bonusów, niektóre karty zmieniały żywioły naszego pancerza lub broni, jeszcze inne zwiększały szansę na drop różnych przedmiotów. Kombinacji było tysiące, a gdy spotykałeś jakąś klasę, to nigdy nie wiedziałeś czego można się spodziewać.
Tera i non target w MMORPG
Tera nie jest pierwszym MMORPGiem, który przedstawił to rewolucyjne podejście do systemu walki w grach MMO, ale zrobiła to na tyle dobrze, że została zapamiętana przez naprawdę wielu, wielu graczy.
System walki non-target spowodował, że wszystkie pozostałe mechaniki nie musiały być najwyższej klasy, żeby gracze świetnie się bawili. Każda klasa odznaczała się inną dynamiką i innem feelingiem rozgrywki, do tego skille można było łączyć w przeróżne combosy, a wszystko to sprawiało, że w Terę grało się jak w przyjemnego slashera pokroju Devil May Cry.
Guild Wars 1 i ograniczona liczba skilli w MMORPG
Najpierw Guild Wars 1, a później także Guild Wars 2 oraz Elder Scrolls Online. Ja wywodziłem się z World of Warcraft i dla mnie ilość skilli była wprost proporcjonalna do zabawy, którą można czerpać z rozgrywki. Mało skilli równało się mało rozbudowanemu MMORPG i nudnej rozgrywce.
Wtedy jednak moja droga skrzyżowała się z Guild Wars 1 i zrozumiałem, że nawet przy bardzo ograniczonej ilości slotów na skille, można wyżyć się taktycznie, a ilości buildów postaci przyprawia o większy zawrót głowy, niż wysokoprocentowy alkohol z mojego akademika.
Jakby się zastanowić, to jest to logiczne. Nie możemy wrzucić wszystkich skilli na raz, więc grupując je w przeróżne kombinacje możemy tworzyć mnóstwo unikalnych buildów. Do tego wystarczy dorzucić punkty zwiększające efektywności skilli z danej kategorii i voila. Powstała świetna mieszanka, która idealnie sprawdza się w PvP polegającym na walkach drużyn oraz gildii. Każdy build jest unikalny, każdy specjalizuje się w czymś innym, a gdy stworzymy odpowiednią ich kombinację, to dostajemy team pełen synergii i wzajemnych uzupełnień.
World of Warcraft i levelowanie na questach w MMORPG
Zadania od NPCów były integralną częścią większości MMORPGów, ale World of Warcraft poszedł o krok dalej. W Vanilli nie było to aż tak widoczne, ale z czasem WoW dorobił się tylu questów, że mogliśmy wbić maksymalny poziom bez konieczności grindu.
World of Warcraft został pokochany przez miliony graczy z całego świata, oferował im cel każdego dnia. Już nie trzeba było siadać do komputera i grindować jak bezmyślne zombie nie widząc końca na horyzoncie. Można było zasiąść, zrobić kilka questów, otrzymać pewne nagrody, poznać kilka (średnio interesujących) historii i się wylogować. World of Warcraft rozpoczął erę casualowych MMORPGów, które prowadziły gracza za rączkę i nie można mu mieć tego za złe, bo zachęcił do siebie tylu graczy, że pokłosie jego sukcesu wciąż zasila budżety kolejnych MMORPGowych produkcji.
Archeage i housing w MMORPG
Zastanawiałem się czy wrzucić tu Archeage czy ► Wildstar, ale z racji, że ten drugi doczekał się zupełnie osobnego artykułu, to postawiłem na dzieło XLGames.
Czym wyróżniał się housing w Archeage? Jako MMORPG z otwartym, w pełni trójwymiarowym światem wprowadził strefy, na których gracze mogli się budować. Każdy gracz Archeage mógł stworzyć przedmiot, który po postawieniu na ziemi rezerwował określony obszar, na którym później mogliśmy postawić różne chaty/pola uprawne/sady.
► Housing w Archeage nie był w żaden sposób instancjonowany, ilość terenu pod budowę była ograniczona, a nasze budowle były widzialne dla każdego gracza, który w ich okolicy się pojawił. Wszystko to sprawiło, że powstało mnóstwo tier list, które opisywały jakie okolice pod rozbudowę są najlepsze, na których się dobrze handluje, a które są praktyczne pod względem przemieszczania się oraz są chwalone pod względem malowniczości pobliskich terenów. Taki housing to ja rozumiem.
Runescape i uniwersalność postaci w MMORPG
Do tej pory niewiele powstaje gier dających możliwość gry jednym, jedynym bohaterem, który umożliwia nam poznawanie gry od początku do końca. Moją pierwszą taką grą (i pierwszym MMORPGiem w ogóle) był Runescape.
Gra pod wieloma względami wybitna, dla której użycie określenia MMORPG może być nieco obraźliwe. Runescape jest alternatywnym życiem, które może prowadzić każdy z nas. Ilość aktywności jest zatrważająco duża, jeśli ktoś nie ma mnóstwa godzin wolnego czasu. Wszystko co robimy w grze sprawia, że nasze skille rosną. Jest to coś w rodzaju zdobywania umiejętności we wszystkim dobrze znanym Skyrimie… Tyle, że na dużo większą skalę.
Łowienie ryb, czarowanie, ścinanie drewna, modlitwy, polowanie, przywoływanie, tworzenie run i wiele, wiele więcej. W każdej z tych dziedzin możemy zdobywać kolejne poziomy wtajemniczenia. Przykładem może być przywoływanie, które na początku oferuje przyzwania ślimaka lub wilka, ale z czasem przy naszym boku będą kroczyły żelazne tytany lub jednorożce.
Tibia i system PvP w MMORPG
Chyba jeden z najpopularniejszych prekursorów jeśli chodzi o hardcore’owe ► PvP. Atakowanie innego gracza powodowało oflagowanie przez 15 minut i każdy, kto miał ochotę, mógł nas zabić bez żadnych konsekwencji.
Jeszcze ciekawiej się robiło, gdy PKer zabił więcej osób – śmierć dla takiego gagatka oznaczała utratę wszystkich przedmiotów, które aktualnie posiadał. Śmiem twierdzić, że system PK został później wykorzystany w takich MMORPGach jak ► Lineage 2, Darkfall, Mortal Online oraz Albion Online. W każdej z tych gier dreszczyk emocji gwarantowany, a kilka dodatkowych siwych włosów gratis.
Guild Wars 2 i eventy
Pamiętam pierwsze dni po premierze dzieła NCSoftu. Biegałem od moba do moba wykonując questa, gdy nagle znikąd zaczął się atak paskudnych bestii z chrapką na mojego złodzieja. Pierwsza myśl? Oho, będzie pierwsza wyjebka. Na szczęście w momencie wokół mnie zaroiło się od innych graczy i wspólnie odparliśmy atak, ot taki niespodziewany event, który zapamiętałem na długie lata.
Dynamicznie generowane wydarzenia w Guild Wars 2 to coś, co w przyszłości zawitało do większości nowych MMORPGów. Świetna sprawa, która zachęca do gry w grupie bez konieczności zbierania się w party. Ludzie ciągle narzekają, że aspekt socjalny wymiera w MMORPGach, a eventy to lekka i mało inwazyjne remedium na te narzekania. Z czasem mogą stać się nieco nudne i monotonne, ale może z tych nudów jest jeszcze większa szansa, że ktoś do nas zagada i zyskamy kompana do gry? No chyba, że wolisz bardziej bezpośrednie podejście, to wtedy zapraszam na mojego MMORPGowego Discorda 😉
Unikalne mechaniki w grach MMORPG
Pewnie artykuł mógłbym pociągnąć przez drugie tyle stron, ale raz, że nie chcę Cię zanudzać, a dwa, że wszystkie wyżej wypisane mechaniki znam z własnego doświadczenia i ręcze za nie palcem klikającym u prawej ręki… No może Tibia jest lekko naciągana, ale to sugestia od moderatora Discorda. Życzę miłego dnia i widzimy się w alternatywnym świecie!