Dzisiaj opowiem Wam czym kieruję się, gdy mowa o modelu płatności. Moja definicja P2W może różnić się od Waszej i dlatego na tym polu mogą pojawić się pewne nieporozumienia.
Zostaw łapkę, suba i komentarz. Nawet babcię możesz pozdrowić, a i tak wpłynie to pozytywnie na nasze zasięgi.
Od kiedy pamiętam, to kwestia Pay To Win potrafiła wywołać solidną kłótnię, przy której spokojnie można wchłonąć dwie paczki popcornu. Definicja Pay To Win przez ostatnie lata solidnie się zmieniła i gracze bardziej pobłażliwie patrzą na mikropłatności w grach. Dzisiaj opowiem jak ja to widzę przy okazji posiłkując się kilkoma przykładami. Część z Was może nie zgadzać się z pierwszą częścią materiału, ale oglądnijcie go do końca, a poznacie w pełni mój punkt widzenia.
Co myślisz o Pay to Win?
Zacznijmy jednak od quizu, dzięki któremu poznam Wasze zdanie zanim ewentualnie namieszam Wam w głowie. Moje pierwsze pytanie to jakie gry obecnie uważacie za P2W? Drugie pytanie to czy uważacie, że boost do maksymalnego poziomu jest P2W? A trzecie pytanie czy potraficie wymienić różnicę między Pay To Win a Paywallem? Zatrzymajcie teraz proszę materiał i odpowiedzcie proszę w komentarzu. Z chęcią je przeczytam. Przy okazji możecie zostawić łapkę pod materiałem.
No dobrze, napisane? To teraz przejdźmy do typowej definicji Pay To Win, którą zaczerpniemy chociażby z Wikipedii. W skrócie można powiedzieć, że Pay To Win to zdobycie przewagi w grze przez płacenie względem graczy, którzy nie wspomagają się finansowo.
W teorii brzmi to prosto, ale w praktyce – jak należy rozumieć przewagę? Czy jest to szybszy progres? Czy może przedmioty, których gracze niepłacący nie są w stanie zdobyć? Pozwólcie, że posłużę się przykładem, o którym wspomniałem chwilę wcześniej, a mianowicie czy boost do maksymalnego poziomu jest P2W? I tak, i nie.
Weźmy do tego przykładu ► World of Warcraft. Jeśli jesteście stałymi bywalcami świata Azeroth to prawdopodobnie nie zrobi Wam żadnej różnicy to, czy ktoś kupił boosta do maksymalnego poziomu czy nie, bo i tak przed nim jeszcze długa droga zanim dogoni Was chociażby w ekwipunku. Natomiast jeśli spojrzymy na to z innej perspektywy np. innego nowego gracza, który nie chce wydawać pieniędzy poza kupnem dodatku i abonamentem, to już tak uczciwie nie jest, bo ewidentnie gdy porównamy dwóch nowicjuszy i jeden kupi boosta, a drugi nie, to mamy tutaj bardzo klarowną przewagę płacącego. I taki przypadek wydaje się być również bardziej wiarygodny, bo porównujemy dwóch graczy na tym samym etapie rozgrywki. Porównywanie weterana jakiejś gry ► MMORPG i nowego, płacącego gracza nie za bardzo ma sens, bo mamy tutaj dodatkowy czynnik, którym jest ogrom czasu, jaki weteran poświęcił na produkcje, a tego nie da się jasno zmierzyć. Jeśli płacący byłby w stanie również nad takim graczem zdobyć przewagę, to już mamy rodzaj skrajnego P2W.
P2W nie równe P2W
No właśnie i tutaj dochodzimy do kolejnej kwestii, że P2W ma różne stopnie i to od indywidualnego podejścia gracza zależy czy taki stopień P2W akceptuje czy też nie.
Weźmy kolejny przykład – tym razem ► Guild Wars 2. W teorii Guild Wars 2 również jest P2W, bo za realną gotówkę możecie kupować w grze gemy, a te z kolei możecie wymieniać na walutę w grze. Za walutę w grze możecie kupić jakieś elementy ekwipunku czy po prostu materiały do stworzenia potężniejszego sprzętu. To w teorii. W praktyce Guild Wars 2 jest MMORPGiem, którego progres wertykalny jest ograniczony i gra skupia się na progresie horyzontalnym. Oznacza to tyle, że po wbiciu maksymalnego poziomu więcej czasu spędzicie na odkrywaniu fabuły, zbieraniu skórek, eksploracji świata czy zdobywaniu osiągnięć, niż na poszukiwaniu coraz lepszego sprzętu. GW2 również w ograniczony sposób porównuje graczy między sobą, na ► PvP mamy skalowanie i jedynym bezpośrednim porównaniem sprzętu graczy jest tryb World vs World vs World. Z powodu takiej koncepcji Guild Warsa 2 mało który gracz odczuwa problem P2W.
Weźmy sobie kolejny przykład, teoretycznie podobny do Guild Wars 2, a mianowicie ► Lost Ark Online. Tutaj również za realną gotówkę możecie kupić walutę w grze, ale waluta ta ma znacznie szersze zastosowanie i pozwala progresować znacznie szybciej przez kupno sprzętu i materiałów do jego ulepszania. Całość podkreśla fakt, że Lost Ark z kolei jest MMORPGiem z progresją wertykalną, czyli praktycznie cała rozgrywka polega na podbijaniu sprzętu i gdy to robimy, to dopiero odblokowujemy kolejne dungeony czy raidy. Na wyższych poziomach albo wymagany jest ogrom czasu i granie na kilka postaci, albo konieczność ładowania realnej gotówki, żeby zachować przyzwoite tempo rozwoju postaci.
Te dwa przypadki pokazują jak P2W potrafi być uzależniony od samej koncepcji rozgrywki, a nie tylko od samej mechaniki P2W – w tym przypadku wymiany realnej gotówki za walutę w grze.
Czym jest paywall w grach MMORPG?
Wspomniałem, że część z Was może nie zgadzać się z pierwszą częścia materiału. Wynika to z faktu, że niektórzy z Was P2W widzą wtedy, gdy jakiegoś płatnego elementu nie można uzyskać normalną grą.
Przykładem mogą być jakieś zwoje ataku w Item Shopie, które zwiększają Wasze obrażenia o 20%. Jeśli można je kupić tylko w Item Shopie i nie mogą wydropić z np. z mobów, to dla części z Was będzie to właśnie P2W. Dla mnie jest to już Paywall. Czym jest Paywall? Ano jest to termin, który określa ograniczenie w progresie albo w zdobyciu określonych przedmiotów bez wydawania gotówki.
Myślę, że dobrym, bardzo dobitnym przykładem będzie tutaj Neverwitner Online, w którym znajdziemy wierzchowce różnej jakości – w tym epickie i legendarne. Takie wierzchowce posiadają specjalne umiejętności jak np. zwiększenie obrażeń po rozpoczęciu walki czy wzmocnienie naszej postaci częścią statystyk pochodzących od takiego wierzchowca. Oczywiście legendarne mounty posiadają najpotężniejsze umiejętności. Jak takie mounty zdobyć? Ano przez zakup kluczy w Item Shopie i otwieranie skrzynek, ot co. Nie mamy szans na otrzymanie go podczas regularnej gry. Dla mnie to jest właśnie Paywall, czyli można powiedzieć, że bardzo zaawansowane P2W.
Pay To Progress oraz Pay To Convenience
Na koniec zostawmy sobie jeszcze dwa pojęcia, a mianowicie Pay To Progress oraz Pay To Convenience.
Pierwsze z nich, czyli Pay To Progress odnosi się do wydawania pieniędzy, żeby szybciej progresować. Dla mnie, żeby była jasność, jest to po prostu pewien rodzaj Pay To Win. Można tutaj przytoczyć chociażby wcześniejszy przykład ► Lost Ark Online. Wielu fanów LAO nazywało model płatności właśnie Pay To Progress, bo wydając kasę mogliście szybciej zdobyć potężniejszy ekwipunek, ale przecież to wpisuje się w naszą definicję Pay To Win z początku materiału, czyli gracz, który płaci, zyskuje przewagę. Może nie jest to przewaga stała, czyli nie zdobywamy sprzętu, który jest nie do zdobycia dla gracza darmowego, ale jest to kolosalna przewaga czasowa.
Termin Pay To Progress może odnosić się również do bardzo skrajnych przypadków. Wyobraźcie sobie takiego ► Lineage 2 Essence na oficjalnym serwerze. Występuje tam coś takiego, co nazywa się Sayha’s Grace. Jest to pewien zasób, który pozwala na zdobywanie więcej doświadczenia oraz na zdobywanie pełnej ilości złota z mobów. Gdy Sayha’s Grace się wyczerpie, to doświadczenie i złoto, które zdobywamy jest znikome. W teorii cały czas możemy progresować, ale w praktyce będzie to trwało 100 razy dłużej. To tak jakby grać w MMORPG magiem i płacić za regenerację many. W teorii możemy okładać moby z laski, ale w praktyce rzucanie deszczu ognia i zamieci śnieżnej znacznie przyspieszy levelowanie.
Natomiast jeśli chodzi o Pay To Convenience, to również sprawa jest śliska. Pay To Convenience można przetłumaczyć jako “płać za wygodę”. Przykładem Pay To Convenience mogą być dodatkowe stashe, czyli miejsca w magazynie w Path of Exile. W teorii można grać bez nich, ale w praktyce bardzo się przydają i niesamowicie ułatwiają zarządzanie ekwipunkiem.
Natomiast tutaj również bardzo dużo zależy od gry. Niestety pojawiają się przewrotne wykorzystania modelu Pay To Convenience, a właściwie Pay To Not Inconvenience, czyli płać, żeby nie czuć dyskomfortu. Wyobraźcie sobie, że płacąc odblokujecie dostęp do wierzchowców, teleportów, krótszych czasów odnawiania powrotu do gospody albo do automatycznego podnoszenia przedmiotów przez peta… Jeśli takich elementów pojawi się ogrom, to w praktyce bez płacenia czeka Was mnóstwo topornych i żmudnych elementów rozgrywki, które mogą spowodować nawet, że gra będzie niegrywalna.
Czym jest P2W w grach MMO i online?
Mnogość modeli płatności i ich ładnych nazw próbuje odwrócić uwagę graczy od coraz bardziej natarczywych form monetyzacji gier online. Osobiście jestem wielkim zwolennikiem po prostu modelu Buy To Play, czyli jednorazowego kupna gry, lub Pay To Play, czyli formy abonamentowej, która być może jest korzystniejsza dla gier online z racji konieczności utrzymania serwerów i ciągłej produkcji nowego kontentu. Nie przepadam również za Item Shopem, ale z jakiego powodu, to możecie przesłuchać w innym filmie o ► moim idealnym modelu płatności.
Jeśli chodzi o uczciwie modele, to warty wspomnienia jest chociażby ► New World, który po przeszło roku od premiery jest Buy To Play i w Item Shopie oferuje jedynie przedmioty kosmetyczne. O nim również możecie przesłuchać w innym moim filmie. To właśnie takich gier życzyłbym sobie jak najwięcej, żeby gracze mierzyli się tylko na stopie gry, a nie na stopie funduszy, którymi operują.
Ciekawym przypadkiem jest również nadchodzący Diablo 4, który w droższym pakiecie oferuje możliwość rozpoczęcia gry nawet 4 dni wcześniej. Jest to gra z otwartym światem, z handlem, z strefami PvP, więc gracze, którzy mogą rozpocząć rozgrywkę 4 dni wcześniej będą po prostu mieli przewagę. Niby każdy kupuje tą samą grę, ale jest segregowany w zależności od tego, ile pieniędzy wydał.
Dajcie znać czym dla Was jest Pay To Win i ile jesteście w stanie wybaczyć wydawcom gier. Dziękuję za poświęcony czas i życzę miłego dnia!
